Partiler arası çekişmelerle başlayan huzursuzluk, zamanla hükümetle muhalefet arasında derin bir çatışmaya dönüştü. Buna bir de halkın yaşadığı geçim sıkıntısı eklenince, ülkedeki huzursuzluk artık zirveye ulaşmış durumda.
Emekliler, dul ve yetimler geçim derdiyle ezilirken; üniversiteyi kazanan öğrenciler, barınma ve maddi yetersizlikler nedeniyle eğitimlerini yarıda bırakmak zorunda kalıyor. Üretici ürününü satamamaktan, tüketici ise pahalı ürünleri alamamaktan şikâyetçi. Market sahipleri; elektrik, telefon, internet, kira ve vergi yükü altında eziliyor. Tarla ile market arasındaki nakliye maliyetleri ise her akaryakıt zammıyla birlikte artıyor. Kısacası; üreten dertli, satan dertli, alan dertli... Görünen o ki, ülkede huzurlu olan tek bir vatandaş bile kalmamış.
Demokrasilerde böylesi kriz anlarında başvurulacak en sağlıklı yol, halkın hakemliğidir; yani sandıktır. Seçim, sadece ve sadece demokrasilerde vardır. Halkın oylarıyla gelen hükümetler, yine halkın iradesiyle görevden alınabilir. Bir siyasi parti, önceki seçimde halk tarafından iktidardan uzaklaştırılmış olsa bile, sonraki seçimde yeniden görev başına getirilebilir. İşte demokrasinin güzelliği budur.
Türkiye uzun süredir ekonomik krizle mücadele ediyor. Bu krizin derinleşmesindeki en büyük etkenlerden biri, Devlet Planlama Teşkilatı'nın kaldırılmış olmasıdır. Yatırımlar, üretim ve teknolojiye yönlendirilmek yerine verimsiz, "ölü" yatırımlara harcanmıştır. Adalete olan güvenin sarsılması nedeniyle Türkiye'ye dış yatırımcı gelmediği gibi, yerli sanayi yatırımları da Mısır, Romanya gibi ülkelere kaydırılmış durumda. Bu da ülkemizin daha fazla kan kaybettiğini açıkça göstermektedir.
Bu gidişata daha fazla seyirci kalmamak adına halkın iradesine başvurmak, yani sandığa gitmek şart olmuştur. Halktan alınacak taze bir yetkiyle, yeni bir hükümetin iş başına gelmesi; ülkemiz ve milletimiz adına hayırlı bir adım olacaktır.
(Osman Dost)